1-    سلب حق آزادى‏و توهين به حيثيت انسانى زن

تذكر: فرق است بين زندانى كردن زن در خانه و بين موظف دانستن او به اينكه وقتى مى‏خواهد با مرد بيگانه مواجه شود پوشيده باشد. در اسلام محبوس ساختن و اسير كردن زن وجود ندارد. حجاب در اسلام يك وظيفه‏اى است برعهده زن نهاده شده كه در معاشرت و برخورد با مرد بايد كيفيت خاصى را در لباس پوشيدن مراعات كند. اين وظيفه نه از ناحيه مرد بر او تحميل شده است و نه چيزى است كه با حيثيت و كرامت او منافات داشته باشد و ياتجاوز به حقوق طبيعى او كه خداوند برايش خلق كرده است محسوب شود.

در كشورهاى متمدن جهان در حال حاضر چنين محدوديتهايى براى مرد وجود دارد. اگر مردى برهنه يا در لباس خواب از خانه خارج شود و يا حتى با پيژامه بيرون آيد، پليس ممانعت كرده به عنوان اينكه اين عمل برخلاف حيثيت اجتماع است او را جلب مى‏كند.

پوشيده بودن زن- در همان حدودى كه اسلام تعيين كرده است- موجب كرامت و احترام بيشتر اوست، زيرا او را از تعرض افراد جِلف و فاقد اخلاق مصون مى‏دارد.شرافت زن اقتضا مى‏كند كه هنگامى كه از خانه بيرون مى‏رود متين و سنگين و باوقار باشد، در طرز رفتار و لباس پوشيدنش هيچ گونه عمدى كه باعث تحريك و تهييج شود به كار نبرد، عملًا مرد را به سوى خود دعوت نكند، زباندار لباس نپوشد، زباندار راه نرود، زباندار و معنى‏دار به سخن خود آهنگ ندهد، چه آنكه گاهى اوقات ژستها سخن مى‏گويند، راه رفتن انسان سخن مى‏گويد، طرز حرف زدنش يك حرف ديگرى مى‏زند.

يك افسر با نشانه‏هاى عالى افسرى كه گردن مى‏افرازد، قدمها را محكم به زمين مى‏كوبد، باد به غبغب مى‏اندازد، صداى خود را موقع‏حرف زدن كلفت مى‏كند. او هم زباندار عمل مى‏كند، به زبان بى‏زبانى مى‏گويد: از من بترسيد، رعب من را در دلهاى خود جا دهيد.

همين‏طور ممكن است زن يك طرز لباس بپوشد يا راه برود كه اطوار و افعالش حرف بزند، فرياد بزند كه به دنبال من بيا، سر بسر من بگذار، متلك بگو

2-  حجاب سبب ركود و تعطيل فعاليتهايى است كه خلقت در استعداد زن قرار داده است.

 حجاب اسلام نمى‏گويد كه بايد زن را در خانه محبوس كرد و جلوى بروز استعدادهاى او را گرفت‏. امروزه به بهانه اينكه حجاب، نيمى از افراد اجتماع را فلج كرده است، با بى‏حجابى و بى‏بند و بارى نيروى تمام افراد زن و مرد را فلج كرده‏اند. كار زن پرداختن به خودآرايى و صرف وقت در پاى ميز توالت براى بيرون رفتن، و كار مرد چشم چرانى و شكارچى‏گرى شده است.

متن شكايت مردى را از زنش كه در يكى از مجلات زنانه در آن نامه چنين نوشته است:

 «زنم در موقع خواب به يك دلقك درست و حسابى مبدل مى‏گردد. موقع خواب براى اينكه موهايش خراب نشود يك كلاه تورى بزرگ به سرش مى‏بندد. بعد لباس خواب مى‏پوشد. در اين موقع است كه جلو آئينه ميزتوالت مى‏نشيند و گريم صورتش را با شيرپاك كن مى‏شويد. وقتى رويش را برمى‏گرداند احساس مى‏كنم او زن من نيست زيرا اصلًا شكل سابق را ندارد. ابروهايش را تراشيده و چون مداد ابرو را پاك كرده بى‏ابرو مى‏شود. از صورتش بوى نامطبوعى به مشام من مى‏رسد زيرا كِرِمى كه براى چين و چروك به صورتش مى‏مالد بوى كافور مى‏دهد و مرا به ياد قبرستان مى‏اندازد. كاش كار به همين جا ختم مى‏شد، ولى اين تازه مقدمه كار است. چند دقيقه‏اى در اتاق راه مى‏رود و جمع و جور مى‏كند آنگاه كلفت خانه را صدا مى‏كند و مى‏گويد كيسه‏ها را بياور. كلفت با چهار كيسه متقالى بالا مى‏آيد.

خانم روى تخت مى‏خوابد و كلفت كيسه‏ها را به دست و پاى او مى‏كند و بيخ آن را با نخ مى‏بندد. چون ناخنهاى دست و پايش مانيكور شده و دراز است، براى اينكه به لحاف نگيرد و چندشش نشود و احياناً نشكند دست و پاى خود را در كيسه مى‏كند و به همين ترتيب مى‏خوابد.».

آرى يك نوع فعاليت اقتصادى رايج شده است كه بايد آن را ثمره بى‏حجابى دانست و آن اين است كه بنكدار به جاى اينكه بكوشد جنس بهتر و مرغوبتر براى مشتريان خود تهيه كند، يك مانكن را به عنوان فروشنده مى‏آورد، نيروى زنانگى و سرمايه عصمت و عفاف او را استخدام مى‏كند و وسيله پول درآوردن و خالى كردن جيبها قرار مى‏دهد.

خانمهايى كه از اين نوع كفشها و لباسها و آرايشها استفاده مى‏كنند تنها مردى را كه در نظر نمى‏گيرند شوهران خودشان است.

3-  ايجاد حريم ميان زن و مرد بر اشتياقها و التهابها مى‏افزايد و طبق اصل «الْانْسانُ حَريصٌ عَلى‏ ما مُنِعَ مِنْهُ» حرص و ولع نسبت به اعمال جنسى را در زن و مرد بيشتر مى‏كند. به علاوه، سركوب كردن غرايز موجب انواع اختلالهاى روانى و بيماريهاى روحى مى‏گردد.

راسل: اگر انتشار كارت پستال‏هاى منافى عفت مجاز و آزاد گردد اين اوراق براى مدت يك سال يا دو سال مورد استقبال واقع شده سپس مردم از آن خسته مى‏شوند و ديگر كسى حتى به آنها نگاه هم نخواهد كرد.».

جواب: در مورد غريزه جنسى و برخى غرايز ديگر برداشتن قيود، عشق به مفهوم واقعى را مى‏ميراند ولى طبيعت را هرزه و بى‏بند و بار مى‏كند. در اين مورد هرچه عرضه بيشتر گردد هوس و ميل به تنوع افزايش مى‏يابد.

حاجتهاى طبيعى بر دو قسم است. يك نوع حاجتهاى محدود و سطحى است؛ مثل خوردن، خوابيدن. در اين نوع از حاجتها همينكه ظرفيت غريزه اشباع و حاجت جسمانى مرتفع گردد، رغبت انسان هم از بين مى‏رود و حتى ممكن است به تنفر و انزجار مبدل گردد. ولى يك نوع ديگر از نيازهاى طبيعى، عميق و درياصفت و هيجان پذير است مانند پول پرستى و جاه طلبى.

فرويد كه طرفدار سرسخت آزادى غريزه جنسى بود، خود متوجه شد كه خطا رفته است، لذا پيشنهاد كرد كه بايد آن را از راه خاص خودش به مسير ديگرى منحرف كرد و به مسائل علمى و هنرى نظير نقاشى و غيره منعطف ساخت و به اصطلاح طرفدار تصعيد شد؛ زيرا تجربه و آمار نشان داده بود كه با برداشتن قيود اجتماعى، بيماريها و عوارض روانى ناشى از غريزه جنسى بيشتر شده است. مثل همجنس بازى در اروپا شهوترانيهاى زياد باعث اين انحراف گشته است، تا آنجا كه در بعضى كشورها- همان‏طور كه در روزنامه‏هاى خبرى خوانديم- رسمى و قانونى شد، و گفته شد چون ملت انگلستان عملًا اين كار را پذيرفته است قوه مقننه بايد از ملت پيروى كند، يعنى نوعى رفراندوم قهرى صورت گرفته است.

4- حدیث حضرت زهرا سلام الله علیها : بحارالأنوار     37     69    باب 50- مناقب أصحاب الكساء و فضلهم

عَنْ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ أَنَّهُ قَالَ لِفَاطِمَةَ مَا خَيْرُ النِّسَاءِ قَالَتْ (لَا يَرَيْنَ النِّسَاءَ ) وَ أَنْ لَا يَرَيْنَ الرِّجَالَ وَ لَا يَرَوْنَهُنَّ فَذَكَرَ ذَلِكَ لِلنَّبِيِّ ص فَقَالَ إِنَّمَا فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّي

یکی از روحانیون مبلغ در خارج کشور به نام آقای سید مهدی مدرسی که به انگلیسی فصیح سخنرانی می کند در توجیه این حدیث در جمع عده ای از زنان و مردان غربی (احتمالا آمریکایی)  ضمن سخنرانی گفت من به دختری در لندن گفتم: اگر شوهر تو قبل از ازدواج با تو هرگز زن دیگری ندیده باشد تو بهترین و زیباترین خانم برای وی خواهی بود و همچنین اگر تو قبل از ازدواج، هیچ مرد دیگری ندیده باشی شوهرت زیباترین و ایده آل ترین مرد برایت جلوه خواهد کرد.